Złamania w obrębie szyjki kości udowej zaliczanie są do złamań wewnątrztorebkowych stawu biodrowego. Tego typu złamania niosą za sobą bardzo duże ryzyko powikłań, które wynikają z rozległości urazu oraz długotrwałego unieruchomienia.

Najczęstszą przyczyną złamania jest upadek na staw. Częstość występowania złamań wśród danej płci zmienia się wraz z wiekiem. Przed 60. rokiem życia złamania szyjki kości udowej częściej występują u mężczyzn jako urazy wysokoenergetyczne. Wśród osób powyżej 60 lat do złamań szyjki kości udowej dochodzi głównie u kobiet, a czynnikiem predysponującym do tego typu złamania jest osteoporoza i osteomalacja. Wzrost częstotliwości występowania złamań szyjki kości udowej z upływem lat jest wynikiem starzenia się populacji, a konkretniej zmniejszenia się gęstości mineralnej kości, spadku aktywności fizycznej oraz zwiększenia podatności na upadki. Do dodatkowych czynników ryzyka zaliczyć należy m.in. niedołężność starczą – osłabiony wzrok, słuch, atrofię mięśni i inne choroby współtowarzyszące (np. choroby neurologiczne), które dodatkowo zwiększają ryzyko upadków u osób w podeszłym wieku.

Zespół trzaskającego biodra (z ang. Snapping hip syndrome, SHS, z łac. Coxa saltans) znane również pod nazwą biodro tancerza to wyczuwalne przeskakiwanie i tarcie w okolicy stawu biodrowego podczas określonych ruchów, najczęściej zgięcia i wyprostu. Nie jest to dolegliwość związana z dysfunkcją samego stawu a otaczających go tkanek miękkich. Trzaskające biodro jest dość powszechną dolegliwością, dotyczy około 10% procent populacji. Gdy pojawia się ból i dyskomfort w życiu codziennym należy udać się do specjalistów- lekarzy ortopedów i fizjoterapeutów aby dobrać odpowiednie leczenie- zachowawcze, czyli fizjoterapię lub operacyjne- artroskopowe aby uwolnić się od przykrych objawów.

Pubalgia sportowa objawia się bólem w pachwinie lub w okolicy spojenia łonowego, którego przyczyną jest uraz mięśni brzucha i/lub mięśni przywodzicieli uda. Do kontuzji dochodzi najczęściej w trakcie uprawiania sportów o dużej komponencie zmian kierunku biegu, dlatego używa się określenia „sportowa”. Drugą nazwą powszechnie przyjętą w mediach czy w Internecie jest „przepuklina sportowa”, choć należy zaznaczyć, że naderwanie mięśni nie zawsze prowadzi do klasycznej przepukliny, w przebiegu której dochodzi do uwypuklenia się narządów wewnętrznych. Diagnostyka pubalgii sportowej nie jest łatwa ze względu na mnogość patologii dających objawy w okolicy pachwiny. Właściwe rozpoznanie umożliwia wdrożenie odpowiedniego leczenia, które w większości przypadków obejmuje postępowanie rehabilitacyjne.

Uszkodzenie typu SLAP to uraz górnej części obrąbka stawu ramiennego oraz przyczepu ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia przy panewce stawu ramiennego. Kontuzja najczęściej dotyczy sportowców silnie obciążających mięśnie kończyny górnej. Bardzo często uszkodzenie typu SLAP towarzyszy innym urazom w obrębie barku, co wymaga od lekarza ortopedy wnikliwej i kompleksowej oceny struktur anatomicznych podczas procesu diagnostycznego. Postępowanie zależy m.in. od typu rozpoznanego uszkodzenia SLAP i może być ono zachowawcze (rehabilitacja) lub operacyjne (artroskopia barku).

Wapniejące zapalenie ścięgien barku jest schorzeniem wynikającym z obecności zwapnień wewnątrz lub wokół ścięgien mięśni, głównie w obrębie stożka rotatorów. W ścięgnach mięśni dochodzi do odkładania się kryształów hydroksyapatytu wapnia, co wywołuje miejscowy stan zapalny i ból barku. Najczęściej dochodzi do zwapnienia ścięgien mięśnia nadgrzebieniowego i podgrzebieniowego. Dowiedz się więcej o objawach, przyczynach i metodach leczenia zwapnień ścięgien barku. 

Nasilenie objawów uszkodzenia ścięgien stożka rotatorów jest często zróżnicowane wśrod pacjentów nawet o podobnej wielkości rozdarcia. Wydaje się, że objawy i stan funkcjonalny barku po urazie mogą zależeć od tego, czy wskutek kontuzji doszło do uszkodzenia struktury “rotator cable” (z ang. kabla stożka rotatorów) czy nie.