ZADZWOŃ DO NAS - 12 352 25 25

Zwichnięcie stawu barkowo-obojczykowego czyli bolący bark po upadku na rowerze

Zwichnięcie stawu barkowo-obojczykowego w większości przypadków jest następstwem upadku bezpośrednio na bark podczas aktywności sportowej lub poślizgnięcia. Podczas urazu, aby chronić głowę i inne części ciała najczęściej dochodzi do upadku bezpośrednio na wyprostowaną rękę, skutkiem czego obojczyk uderza o mostek i żebra, a powstałe napięcia przenoszą się na staw barkowo-obojczykowy uszkadzając jego torebkę stawową i więzadła stabilizujące.

Umów wizytę teraz - do lekarza specjalizującego się w leczeniu zwichnięcia stawu barkowo-obojczykowego w naszym szpitalu

dr n.med. Hubert Laprus - spec. ortopeda


dr n.med. Hubert Laprus - spec. ortopeda, Kraków

lek.med. Konrad Kwolek - spec. ortopeda


lek.med. Konrad Kwolek - spec. ortopeda, Kraków

dr n. med. Tomasz Pardała - spec. ortopeda


 dr n. med. Tomasz Pardała - spec. ortopeda

 

 

( Zdjęcie 1, źródło: https://fizjoterapeuty.pl/uklad-kostny/staw-barkowo-obojczykowy.html).Staw barkowo-obojczykowy

Jeżeli w wyniku urazu dojdzie do złamania końca barkowego obojczyka wraz z przemieszczeniem, niezbędne jest leczenie operacyjne polegające na zespoleniu kości i odtworzeniu stabilizacji stawu barkowo-obojczykowego (ACJ). Niestety okolica barkowa wraz z ACJ odpowiada za przenoszenie znacznych obciążeń w trakcie codziennego korzystania z ręki, więc odsetek niepowodzeń po leczeniu operacyjnym złamania końca barkowego obojczyka pozostaje wysoki mimo stałej ewolucji i doskonalenia sposobów leczenia tego złamania.

Podobnie sytuacja wygląda w przypadku zwichnięcia stawu barkowo-obojczykowego ( ACJ) .

Stopnie zwichnięcia stawu barkowo-obojczykowego

Klasycznie wg podziału Rockwood’a istnieje 6 stopni zwichnięcia ACJ:

Stopień 1 i 2 to „stabilne” zwichnięcia, w których zachowana jest torebka stawowa i więzadła barkowo-obojczykowe ( AC), a więzadła kruczo-obojczykowe ( CC) zostają jedynie naciągnięte co skutkuje niewielkim uniesieniem końca barkowego obojczyka. W tego typu zwichnięciu poprzez zachowanie torebki stawowej oraz stabilności powięzi mięśnia czworobocznego będącego głównym stabilizatorem ACJ leczenie operacyjne nie jest wskazane, a dobre wyniki osiągane są po odpowiednim leczeniu zachowawczym. Należy jednak liczyć się z silnymi dolegliwościami bólowymi przez 14-16 dni od urazu. 

Niejednoznacznym w postępowaniu jest 3 stopień zwichnięcia ACJ, w którym dochodzi do zwichnięcia górnego końca barkowego obojczyka, rozerwania więzadeł kruczo-obojczykowych ( CC) oraz torebki stawowej. Ze względu na stopień uszkodzeń, a tym samym sposób leczenia stopień 3 dzielimy na: 3A oraz 3B

W stopniu 3A zachowane mimo ich rozciągnięcia zostają więzadła barkowo-obojczykowe ( AC) oraz powięź mięśnia czworobocznego. W badaniu fizykalnym objawia się to poprzez występowanie objawu klawisza czyli naciskaniu na obojczyk niczym klawisz fortepianiu z jego następczym ponownym uniesieniem do góry po odpuszczeniu ucisku. W stopniu 3A jednak mamy do czynienia z brakiem przemieszczenia ( translacji ) tylnej końca barkowego obojczyka - czyli mimo przyłożonej siły nie jesteśmy w stanie przemieścić obojczyka do tyłu poza obrys wyrostka barkowego łopatki. Tego typu zwichnięcia wyjściowo można starać się leczyć zachowawczo poprzez unieruchomienie w opasce ósemkowej na okres 4-6 tyg, a następnie leczeniu rehabilitacyjnym polegającym na stabilizacji toru pracy łopatki celem zmniejszenia nacisku na koniec barkowy obojczyka

W przypadku zwichnięcia o typie 3B ( zdjęcie 2 ) dochodzi do uszkodzenia zarówno więzadeł kruczo-obojczykowych jak i barkowo-obojczykowych i powięzi mięśnia czworobocznego, obojczyk ulega przemieszczeniu do góry i ku tyłowi ( Zdjęcie 2)


bark1111.jpg

Leczenie zwichniętego obojczyka w stawie ACJ

Przy tym uszkodzeniu niestety leczenie zachowawcze zazwyczaj okazuje się nieskuteczne, zatem  leczenie operacyjne powinno być wdrożone do 4 tyg od urazu by ustabilizować koniec dalszy obojczyka i dać szansę uszkodzonym strukturom więzadłowym na wygojenie.

W naszym ośrodku preferowanym sposobem zaopatrzenia jest rekonstrukcja- odtworzenie obu więzadeł kruczo obojczykowych ( więzadła czworobocznego leżącego bocznie i do przodu oraz stożkowego leżącego przyśrodkowo i ku tyłowi) w sposób mini-inwazyjny, a więc artroskopowo. Dzięki takiemu sposobowi zaopatrzenia, po wprowadzeniu kamery do stawu możemy wykluczyć lub potwierdzić i jednocześnie naprawić wszelkie towarzyszące urazowi uszkodzenia w stawie ramiennym, a następnie pod kontrolą kamery w anatomicznym miejscu na wyrostku kruczym poprowadzić tunel dla zawieszenia stabilizujących obojczyk taśm na tytanowej płytce zwanej endobuttonem. Następnie już z niewielkiego nacięcia ponad ACJ wiercimy kolejne tunele w miejscu anatomicznego przebiegu więzadła czworobocznego i stożkowego stabilizując staw na kolejnych 2 endobuttonach oraz rekonstruując więzadła barkowo-obojczykowe i powięź mięśnia czworobocznego. Końcowy efekt u tego samego pacjenta prezentuje się następująco ( Zdjęcie 3)

bark22222.jpg

Po takim ustabilizowaniu wskazany jest okres 4-6 tyg odciążenia w ortezie, jednak leczenie rehabilitacyjne rozpocząć się może już następnego dnia po operacji.

Stopień 4 I 6  zwichnięcia stawu barkowo-obojczykowego to niezwykle rzadkie typy zwichnięć w których koniec barkowy obojczyka przemiesza się odpowiednio pod wyrostek barkowy ( typ 4) lub pod wyrostek kruczy ( typ 6). Oba te typy zwichnięcia również należy leczyć operacyjnie.

Stopień 5 zwichnięcia stawu barkowo-obojczykowego to w największym uproszczeniu znacznie zaawansowany typ zwichnięcia 3B, w którym prócz uszkodzenia więzadeł kruczo-obojczykowych ( CC) oraz barkowo-obojczykowych (AC) dochodzi do całkowitego rozerwania torebki stawowej i powięzi mięśnia czworobocznego i znacznego przemieszczenia górnego obojczyka, który zwykle wyczuwalny jest bezpośrednio pod skórą deformując okolicę barkową ( Zdjęcie 4)

bark33333.jpg

Leczenie operacyjne w okresie ostrym ( do 4-6 tyg) wygląda tak samo jak w stopniu 3B

Odmiennym zagadnieniem jest leczenie przewlekłych zwichnięć ACJ czyli zaopatrywanych powyżej 6 tyg od urazu. W takim przypadku stosowaną przez autora metodą jest biologiczne wzmocnienie rekonstruowanych więzadeł poprzez pobranie przeszczepu ścięgna ( najczęściej mięsień smukły używany czasami do rekonstrukcji ACL) i przeprowadzenie go przez wiercone w wyrostku kruczym i obojczyku tunele. Użyte w ten sposób ścięgno daje szanse na odtworzenie anatomicznych więzadeł kruczo i barkowo-obojczykowych oraz uzyskanie dynamicznej stabilizacji ACJ niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania barku. Dane naukowe mówią o prawie 200 opisanych metodach leczenia zastarzałych zwichnięć stawu barkowo-obojczykowego, a skuteczność najlepszych z nich sięga najwyżej 85-90%. Świadczy to o trudności i złożoności problemu jakim jest leczenie zastarzałego zwichnięcia ACJ, które czasami jest skutkiem pojawiającej się w środowisku ortopedycznym wiary w skuteczność „nic nie robienia” lub przekonania pacjenta, że „ będzie dobrze”

Celem leczenia powinno być zatem jak najszybsze ( do max 4 tyg) operacyjne uzyskanie stabilizacji ACJ w przypadkach wymagających leczenia operacyjnego lub szybkie wprowadzenie odpowiedniego protokołu leczenia zachowawczego dla przypadków, w których leczenie nieoperacyjne daje dobre wyniki.

Autor tekstu: lek.med. Hubert Laprus - ortopeda.

Cena usługi: 10000-12000

Cena: 10000-12000 zł

Kontakt

Dworska 1B, 30-314 Kraków
rejestracja@dworska.pl

Godziny otwarcia

Poniedziałek:
7:30 - 20:30
Wtorek:
7:30 - 20:30
Środa:
7:30 - 20:30
Czwartek:
7:30 - 20:30
Piątek:
7:30 - 20:30
Sobota:
7:30 - 14:00
Niedziela:
nieczynne
lokalizacja parkingu

Parking koło Nowej Ortopedii - wjazd od ulicy Bułhaka