Barwnikowe kosmkowo-guzkowe zapalenie stawów (PVNS, ang. pigmented villonodular synovitis) jest dość rzadkim schorzeniem, które powoduje, że błona maziowa – cienka warstwa wyścielająca wewnętrzną powierzchnię torebki stawowej, patologicznie rozrasta się. Według nomenklatury histologicznej PVNS jest zaliczane do chorób zapalnych błony maziowej oraz łagodnego rozrostu nowotworowego. PVNS jest chorobą postępującą – nieprawidłowy rozrost błony maziowej może prowadzić do wtórnego uszkodzenia przyległych tkanek, głównie tkanki kostnej oraz powierzchni stawowych. Ponadto dochodzi do towarzyszącego zapalenia stawu przyspieszającego rozwój zmian zwyrodnieniowych. PVNS bardzo często dotyczy kolana, ale może również wystąpić w obrębie innych stawów (biodrowego, ramiennego, łokciowego, skokowego). W większości przypadków leczenie opiera się na wykonaniu zabiegu chirurgicznego polegającego na usunięciu mas guzowatych i patologicznego obszaru błony maziowej (synowektomia).

Chrzęstniakowatość maziówkowa to choroba polegająca na nieprawidłowym tworzeniu się guzków chrzęstnych w błonie maziowej (wewnętrznej części torebki stawowej). Guzki te mogą ulegać stopniowemu zwapnieniu i kostnieniu, zwiększając swoje wymiary i twardość. Guzki pozostają związane z błoną maziową jako uszypułowane owalne guzy lub oddzielają się i gromadzą w jamie stawu, tworząc wolne ciała stawowe. Obecność wolnych ciał w stawie w warunkach jego zwiększonego obciążenia (sport, praca fizyczna) może predysponować do szybszego zużywania chrząstki stawowej i przyspieszenia progresu zmian zwyrodnieniowych. Dowiedz się, w jaki sposób diagnozuje się chrzęstniakowatość maziówkową, a także na czym polega operacyjne usunięcie ciał wolnych z chorego stawu. 

Osteoporoza to choroba kości polegająca na zmniejszeniu masy kostnej oraz zaburzeniu prawidłowej architektury tkanki kostnej. Osteoporoza stanowi główną przyczynę złamań u kobiet po menopauzie oraz u osób starszych. Złamania w przebiegu osteoporozy cechuje niska energia urazu, tzn. mogą one wystąpić w sytuacjach, które u zdrowego człowieka nie spowodują złamania kości, np. w wyniku lekkiego upadku, podparcia się ręką, a nawet w trakcie zmiany pozycji ciała. Złamania osteoporotyczne występują najczęściej w obrębie szyjki kości udowej, kręgosłupa oraz dalszej nasady kości przedramienia, ale mogą także dotyczyć każdej innej części szkieletu ciała.

Osteoporoza nazywana jest „cichą chorobą”, ponieważ jej wczesne stadia przebiegają bez specyficznych objawów dopóki nie dojdzie do pęknięć czy złamań kości. Stopniowo nasilające się bóle osteoporotyczne są często mylone ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa czy chorobą reumatoidalną. Wielu ludzi uważa, że osteoporoza jest naturalnym procesem wynikającym ze starzenia się organizmu. Warto zaznaczyć, że osteoporozie można w dużym stopniu zapobiec, a w przypadku jej wykrycia zahamować progres i zmniejszyć ryzyko wystąpienia złamań.