Rezonans magnetyczny (MRI) jest metodą z wyboru stosowaną w diagnostyce obrazowej uszkodzeń więzadła krzyżowego przedniego (ACL) oraz przy podejrzeniu urazu jakiejkolwiek innej struktury wewnątrzstawowej (więzadła krzyżowego tylnego PCL, łąkotek, chrząstki stawowej).
Jeżeli doznałeś skręcenia lub silnego stłuczenia kolana, dobry ortopeda z pewnością poprosił Cię o wykonanie badania rezonansu magnetycznego, a następnie o ponowne zgłoszenie się na konsultację z wynikami MRI lub o dosłanie obrazów MRI drogą mailową. Jedną z możliwych cech wskazujących na uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego jest podwyższona intensywność sygnału w obrazach MRI, należy jednak pamiętać, że ostateczna diagnoza musi zostać ustalona przez doświadczonego ortopedę specjalizującego się w diagnostyce i leczeniu stawu kolanowego.
Podejrzenie uszkodzenia więzadła ACL kolana w MRI - umów wizytę
Wybierz ortopedę i umów wizytę przez www lub ZADZWOŃ: 12 352 25 25. Podczas rozmowy telefonicznej możesz zapytać naszą rejestrację o możliwość konsultacji zdalnej wyników MRI kolana przez ortopedę.
Jak wygląda zdrowe więzadło krzyżowe przednie ACL w MRI kolana?
Prawidłowe więzadło ACL powinno przypominać napiętą strukturę z zachowaną ciągłością włókien we wszystkich płaszczyznach i sekwencjach. Nieuszkodzone, zdrowe ACL cechuje niska lub średnia intensywność sygnału.
Cechy uszkodzenia ACL w badaniu MRI
Podstawowym objawem uszkodzenia ACL jest zatarcie ciągłości włókien. W przypadku całkowitego zerwania więzadła krzyżowego przedniego częstym objawem jest "pusty" obszar bez cech struktury włókienkowej w płaszczyźnie czołowej. W zestarzałym zerwaniu ACL włókna mogą być niewidoczne lub resztkowy kikut ACL może przylegać do otoczki maziowej pokrywającej więzadło krzyżowe tylne.
W ostrym lub podostrym urazie stwierdza się pogrubienie i obrzęk ACL charakteryzujące się podwyższoną intensywnością sygnału w sekwencjach T2.
Częściowe uszkodzenia ACL są trudniejsze do zdiagnozowania niż zerwanie ACL. Częściowe uszkodzenia charakteryzują się zwiększoną intensywnością sygnału i wiotkością włókien ze zwiększoną "wklęsłością" lub wygiętym przebiegiem włókien ACL. Widoczne są jednak wybrane pasma o zachowanej ciągłości, co sugeruje, że rozdarcie nie jest całkowite. Jeśli więcej niż 50% włókien ACL zostanie rozdartych, będzie to uważane za uszkodzenie wysokiego stopnia, uszkodzenie średniego stopnia oznacza rozdarcie 10% -50% włókien, natomiast uszkodzenie małego stopnia oznacza rozdarcie mniej niż 10% włókien. W diagnostyce częściowych uszkodzeń ACL niezwykle przydatne jest wykonanie rezonansu wysokiej rozdzielczości.
Ponieważ orientacja ACL utrudnia wizualizację całego przebiegu ACL w jednej płaszczyźnie, niektórzy autorzy zalecają stosowanie skośnych płaszczyzn, równoległych lub prostopadłych do ACL, aby zwiększyć widoczność więzadeł i ewentualnych uszkodzeń.
Potencjalnymi pułapkami w ocenie uszkodzeń ACL za pomocą MRI są artefakty i zwłóknienia naprawcze tworzące się po urazie ACL łączące resztkowy kikut ACL i sąsiadujące struktury, takie jak: wcięcie międzykłykciowe kości udowej, więzadło krzyżowe tylne (PCL) lub otoczka maziowa pokrywająca PCL. Sytuacja taka może sprawiać mylne wrażenie nienaruszonej struktury ACL. Obrazowanie MRI w zgięciu kolana pod kątem 20 stopni może być pomocne w rozpoznaniu nieprawidłowo zmienionej orientacji więzadła ACL w stawie kolanowym, wtedy lepiej widać, że kikut zerwanego ACL przylega np. do PCL.
Ponieważ funkcją ACL jest zapobieganie translacji przedniej kości piszczelowej podczas wyprostu, niewydolność uszkodzonego ACL może zwiększać stopień translacji przedniej piszczeli widocznej na obrazach MR w projekcji strzałkowej.
Torbielowate zwyrodnienie ACL przypisuje się zwyrodnieniu śluzowemu tkanki łącznej lub uważa się je za wewnątrzsstrukturalne uszkodzenie ACL. W obrazowaniu MR zwyrodnienie torbielowate może objawiać się obecnością dobrze ograniczonych torbieli lub podwyższoną intensywnością sygnału na całym przebiegu ACL. Wzrost intensywności sygnału jest spowodowany odkładaniem się amorficznej macierzy śluzowej pomiędzy włóknami ACL. Objawy kliniczne obejmują ból, obrzęk kolana oraz możliwe zablokowanie mechaniczne stawu.
Więzadło ACL jest otoczone błoną maziową, w której mogą powstawać inne patologiczne zmiany, np. barwnikowe zapalenie kosmkowo-guzkowe (PVNS), dna moczanowa, malformacje naczyniowe błony maziowej i chondromatoza maziowa.
Konsultacja ortopedyczna i rozpoznanie uszkodzenia więzadła ACL
W każdym przypadku podwyższonego sygnału ACL w badaniu MRI, kolano musi zostać dokładnie zbadane przez wykwalifikowanego lekarza ortopedę, który dokona korelacji cech radiologicznych z wynikami testów stresowych na niestabilność kolana (szuflada przednia, pivot shift). Ponadto ortopeda całościowo oceni kolano, sprawdzając, czy nie doszło do towarzyszących uszkodzeń łąkotek i chrząstki stawowej. Przykładowo, pęknięcie obwodowe rogu tylnego łąkotki bocznej jest w znacznym stopniu powiązane z uszkodzeniem więzadła krzyżowego przedniego przedniego (ACL) i łatwo je przeoczyć, jeśli ortopeda nie jest biegły w diagnostyce obrazowej kolana.
Co więcej, nierozpoznana przewlekła niewydolność ACL u osób aktywnych sportowo zwiększa częstość występowania uszkodzenia rogu tylnego łąkotki przyśrodkowej, co jest najprawdopodobniej związane z niestabilnością stawu kolanowego.
Na podstawie całościowej oceny kolana pacjenta lekarz ustala ostateczną diagnozę oraz ustala plan leczenia, np.:
- rehabilitację kolana celem poprawy mięśniowej stabilizacji stawu,
- naprawę więzadła ACL metodą Internal Bracing - możliwą do wykonania do 6 tygodni po urazie,
- naprawę więzadła PCL metodą Internal Bracing - możliwą do wykonania do 6 tygodni po urazie,
- rekonstrukcję więzadła krzyżowego przedniego ACL, lub krzyżowego tylnego PCL,
- artroskopowe szycie łąkotki,
- przeszczep łąkotki kolana,
- naprawę uszkodzeń chrząstki membraną Hyalofast,
- inne, zależnie od wykrytego urazu.
Umów wizytę u ortopedy specjalizującego się w diagnostyce i leczeniu urazów kolana
Wybierz ortopedę i umów wizytę przez www lub ZADZWOŃ: 12 352 25 25.
Źródło:
- Ng WH, Griffith JF, Hung EH, Paunipagar B, Law BK, Yung PS. Imaging of the anterior cruciate ligament. World J Orthop. 2011 Aug 18;2(8):75-84. doi: 10.5312/wjo.v2.i8.75. PMID: 22474639; PMCID: PMC3302044.
