Zespół bocznego przyparcia rzepki wiąże się z nieprawidłowym dobocznym przechyleniem rzepki względem rowka bloczka kości udowej. Skutkiem tego jest nadmierne przeciążenie bocznej części stawu udowo-rzepkowego zwiększające ryzyko przedwczesnych zmian zwyrodnieniowych. Do przyczyn bocznego przyparcia rzepki należy m.in. pociąganie rzepki do boku przez nadmiernie napięte lub przykurczone tkanki, niewydolność mięśni przytrzymujących rzepkę w prawidłowym ułożeniu, wady w budowie anatomicznej stawu udowo-rzepkowego oraz zaburzenia osi biomechanicznej kończyny dolnej.

Rozpoznanie bocznego przyparcia rzepki stawiane jest na podstawie objawów klinicznych: bólu przedniego przedziału kolana, tkliwości rzepki oraz objawów przechylenia rzepki na zdjęciach rentgenowskich kolana w projekcji Merchanta. Diagnostyka przyczyn zespołu bocznego przyparcia rzepki opiera się na pogłębionej analizie parametrów radiologicznych oraz ocenie wzorca chodu pacjenta.  

Kolano kinomana to potoczne określenie objawu bólowego przedniej części kolana pojawiającego się po długotrwałym siedzeniu. Objaw kinomana wynika z mocniejszego przyparcia rzepki do przedniej powierzchni kości udowej podczas dłuższego siedzenia ze zgiętymi kolanami. Zwiększona kompresja podrażnionych powierzchni stawowych wywołuje ból. Stąd w momencie wstawania z krzesła czy kanapy objawy konfliktu rzepkowo-udowego nasilają się - kolana wyraźnie bolą przy wstawaniu, a ponadto mogą być słyszalne trzeszczenia i chrupania z przodu kolana.  Ból kolan i uczucie sztywności stopniowo łagodnieje po "rozchodzeniu", wyprostowaniu nóg lub rozmasowaniu przedniej części uda i kolana. Wczesna diagnostyka i wdrożenie leczenia mają za zadanie zapobiec progresowi zmian zwyrodnieniowych i dalszemu nasileniu bólu kolana. Dowiedz się więcej o nieprawidłowościach w obrębie stawu udowo-rzepkowego mogących wywoływać objaw kolana kinomana. 

Problemy z kolanem, w tym ból z tyłu stawu kolanowego podczas ćwiczeń (np. przysiadów) lub wykonywania innych czynności stanowią wskazanie do konsultacji ortopedycznej. Możliwymi przyczynami bólu z tyłu pod kolanem są: konflikt tylny (CAM impingement of the knee) z uszkodzeniem tylnego rogu łąkotki przyśrodkowej, zapalenie mięśnia podkolanowego, torbiel Bakera. Dowiedz się, w jaki sposób diagnozowany jest ból pod kolanem oraz jak wygląda leczenie wykrytych problemów tego stawu. 

Zespół fałdu bocznego błony maziowej jest rzadkim schorzeniem dotyczącym stawu kolanowego (fałd przyśrodkowy jest rozpoznawany znacznie częściej). Obecność patologicznego przerostu bocznego fałdu błony maziowej może w niektórych przypadkach stanowić przyczyną bólu w przednio-bocznej części kolana, szczególnie u sportowców. Przeczytaj tekst i dowiedz się, skąd w kolanie biorą się fałdy maziowe oraz kiedy powinny zostać usunięte podczas zabiegu artroskopii.

Podchrzęstne złamania zmęczeniowe to złamania kości zlokalizowane bezpośrednio pod chrząstką stawową, które nie wynikają bezpośrednio z ostrego urazu. Złamania te pojawiają się i ulegają progresowi w trakcie codziennej aktywności pacjenta. Złamanie podchrzęstne w obrębie stawu kolanowego (SIFK, ang. subchondral insufficiency fracture of the knee) powstają w obrębie kłykci kości udowej i/lub plateau kości piszczelowej. SIFK stanowi częstą przyczyną bólu stawu kolanowego u osób w średnim i podeszłym wieku.

Jeżeli łąkotka przypomina kształtem okrąg lub dysk i nadmiernie pokrywa powierzchnię stawową kości piszczelowej, rozpoznaje się tzw. łąkotkę tarczowatą. Nieprawidłowość dotyczy wyłącznie łąkotki bocznej kolana. Nietypowy kształt, struktura i biomechanika łąkotki tarczowatej zwiększają ryzyko jej uszkodzeń. Dowiedz się więcej o przyczynach, diagnostyce i leczeniu łąkotki tarczowatej.

Zespół fałdu przyśrodkowego stawu kolanowego jest specyficznym rodzajem zapalenia błony maziowej stawu kolanowego. Plica mediopatellaris to łacińskie określenie fałdu błony maziowej w przyśrodkowym przedziale kolana. Struktura ta nie stanowi choroby samej w sobie, ale może być przyczyną uporczywych dolegliwości bólowych stawu kolanowego. Fałd błony maziowej składa się z tkanki mezenchymalnej, która powstaje w kolanie podczas embriologicznej fazy rozwoju. W trakcie życia płodowego tkanka ta tworzy przegrody łącznotkankowe, które dzielą staw kolanowy na trzy przedziały, które wraz z rozwojem znikają, a ich pozostałością mogą być fałdy błony maziowej na ścianie stawu zwane potocznie plikami (od łacińskiego słowa plica - fałd). Fałd błony maziowej zlokalizowany jest po stronie przyśrodkowej rzepki i rozpoczyna się w okolicy nadrzepkowej, biegnąc dalej po skosie do ciała tłuszczowego Hoffy.

Celem leczenia zachowawczego zwyrodnienia stawów jest złagodzenie bólu, poprawa funkcji oraz spowolnienie progresu choroby. Postępowanie obejmuje redukcję masy ciała, odciążenie stawu, rehabilitację oraz farmakoterapię. W przypadku, gdy pacjenci niewystarczająco reagują na doustne stosowanie leków lub gdy jest to niewskazane z powodów zdrowotnych, zastrzyki dostawowe stanowią bardzo dobrą metodę leczenia. Największą skutecznością przy jednoczesnym braku ryzyka związanego z powikłaniami cieszą się zabiegi z zakresu medycyny regeneracyjnej. Jeżeli chcesz przeczytać więcej o tym w jaki sposób leczymy to w naszym szpitalu kliknij tutaj. 

Staw kolanowy w płaszczyźnie czołowej jest stabilizowany przez więzadła:

• więzadło poboczne piszczelowe (MCL, medial colateral ligament) – stabilizuje kolano od strony przyśrodkowej,
• więzadło poboczne strzałkowe (LCL, lateral colateral ligament) – stabilizuje kolano od strony bocznej.
Pierwsze z nich znacznie częściej ulega uszkodzeniu, zwykle w wyniku działania siły koślawiącej kolano podczas gry w piłkę nożną lub innych sportów kontaktowych. Naderwanie więzadła można z powodzeniem leczyć zachowawczo, natomiast całkowite zerwanie więzadła powoduje niestabilność przyśrodkową stawu kolanowego i stanowi wskazanie do leczenia operacyjnego.

Kolano skoczka (entezopatia więzadła rzepki) należy do częstych urazów przeciążeniowych aparatu wyprostnego kolana. Aparat wyprostny obejmuje mięsień czworogłowy uda, rzepkę oraz więzadło rzepki przyczepiające się do guzowatości kości piszczelowej. Wszystkie struktury są zaangażowane w aktywny wyprost kolana lub hamowanie jego zginania podczas lądowania na ugiętej kończynie. Zapalenie więzadła rzepki objawia się bólem z przodu stawu kolanowego nasilającym się podczas skoków i treningów biegowych lub wkrótce po ich zakończeniu. Kontuzja występuje najczęściej u siatkarzy, piłkarzy ręcznych, lekkoatletów i baseballistów. Leczenie uzależnione jest od stopnia uszkodzenia więzadła rzepki i polega głównie na postępowaniu rehabilitacyjnym. Gdy leczenie zachowawcze pozostaje nieskuteczne lub doszło do poważnego uszkodzenia lub zerwania więzadła, konieczne jest przeprowadzenie zabiegu operacyjnego.