Kompleks chrząstki trójkątnej (TFCC, triangular fibrocartilage complex) jest włóknistą strukturą położoną pomiędzy dalszą nasadą kości łokciowej a kością księżycowatą i trójgroniastą nadgarstka. Chrząstka trójkątna nadgarstka funkcjonuje jako stabilizator stawu promieniowo-nadgarstkowego od strony kości łokciowej. Chrząstka trójkątna często ulega ostrym uszkodzeniom lub przewlekłym zmianom zwyrodnieniowym. Wymuszone odchylenie kości łokciowej oraz niekorzystna biomechanicznie zwiększona długość nasady dalszej kości łokciowej zwiększają ryzyko urazów chrząstki trójkątnej. Pacjenci z uszkodzeniem chrząstki trójkątnej zgłaszają najczęściej ból nadgarstka po stronie łokciowej (od strony małego palca) oraz uczucie przeskakiwania w stawie nadgarstka podczas poruszania ręką, zwłaszcza w kierunku odchylenia dołokciowego. USG nadgarstka oraz badanie rezonansu są przydatne jako wstępne narzędzia diagnostyczne. Leczenie zachowawcze obejmuje odciążenie stawu nadgarstka, stosowanie niesterydowych leków przeciwzapalnych oraz zastrzyków z kortykosteroidów. Postępowanie operacyjne polega na wykonaniu procedur naprawczych, rekonstrukcyjnych lub debridement stawu w ramach artroskopii nadgarstka. Jeżeli to konieczne, operacja uzupełniania jest osteotomią skracającą kość łokciową.

Kość łódeczkowata najczęściej ulega złamaniu spośród wszystkich drobnych kości nadgarstka. Do urazu dochodzi wskutek upadku na wyprostowaną rękę. Złamanie kości łódeczkowatej może być leczone zachowawczo poprzez założenie lekkiego gipsu HM Cast (złamania stabilne) lub też operacyjnie (złamania niestabilne z przemieszczeniem powyżej 1mm). Większość diagnozowanych złamań jest kwalifikowana jako niestabilna i musi być zaopatrywana chirurgicznie (nastawienie i stabilizacja kości śrubą). Ze względu na ograniczone ukrwienie kości łódeczkowatej istnieje dość wysokie ryzyko powikłań (w tym braku zrostu lub martwicy kości łódeczkowatej). Jednocześnie ortopeda musi wykazać się niezwykłą precyzją podczas nastawiania złamania celem odtworzenia powierzchni stawowych (chrząstka stanowi ponad 75% powierzchni kości łódeczkowatej). Złamania nierozpoznane, zestarzałe lub powikłane mogą wymagać zastosowania przeszczepu kostnego celem stymulacji gojenia i odtworzenia kształtu kości wymaganego do przywrócenia prawidłowej funkcji ręki i nadgarstka.  Dowiedz się więcej o możliwościach leczenia złamanej kości łódeczkowatej nadgarstka. 

Wskutek upadku na nadgarstek może dojść do stłuczenia, skręcenia nadgarstka i/lub złamania kości tworzących nadgarstek. Często występującą kontuzją jest uszkodzenie chrząstki trójkątnej nadgarstka. U osób uprawiających sport lub wykorzystujących rękę w pracy często dochodzi do przewlekłych przeciążeń ścięgien mięśni, ucisku nerwu pośrodkowego w kanale nadgarstka oraz rozwoju zmian zwyrodnieniowych. Ponadto, stawy nadgarstka i ręki są typowo zajmowane przez reumatoidalne zapalenie stawów - postępującą chorobę o podłożu autoimmunologicznym prowadzącą do deformacji i utraty funkcji ręki. Dowiedz się więcej o możliwych przyczynach bólu i opuchlizny nadgarstka. 

Zespół de Quervaina zwany również „bolesnym kciukiem matki” objawia się powierzchownym bólem nadgarstka u nasady kciuka. Przyczyną dolegliwości jest podrażnienie pochewek ścięgnistych otaczających ścięgna mięśni kciuka. Do powstawania mikrouszkodzeń dochodzi w wyniku zaburzonego ślizgu ścięgien podczas powtarzanych ruchów chwytania lub ruchów manipulacyjnych angażujących kciuk. Popularne określenie „kciuk matki” wiąże się z częstym występowaniem schorzenia u matek, które wielokrotnie w ciągu dnia chwytają i podnoszą niemowlę. Obecnie zespół de Quervaina może rozwijać się także u osób piszących duże ilości sms za pomocą kciuka.

Terminem „łokieć tenisisty” określa się dolegliwość, która objawia się bólem w okolicy nadkłykcia bocznego kości ramiennej, nasilającym się podczas prostowania palców i nadgarstka. Dolegliwościom bólowym często towarzyszą zaburzenia siły i obniżenie funkcji kończyny górnej. Pacjenci cierpiący na łokieć tenisisty skarżą się również na objawy słabości w nadgarstku. Kiedyś określeniem „łokieć tenisisty” nazywano zapalenie nadkłykcia bocznego. Dzisiejszy stan wiedzy pozwala na stwierdzenie, że objawy łokcia tenisisty nie są wynikiem stanu zapalnego a patologii mięśni prostownika nadgarstka.

Zespół popunkcyjny to zespół objawów występujących po zastosowaniu znieczulenia podpajęczynówkowego podczas operacji lub punkcji lędźwiowej z pobraniem płynu mózgowo-rdzeniowego do badań diagnostycznych. Objawy nasilają się po przyjęciu pozycji stojącej i obejmują głównie: tępy ból głowy, zawroty głowy, mdłości oraz ból kręgosłupa. Zespół popunkcyjny rozwija się w ciągu pierwszych 48 godzin po "zastrzyku w kręgosłup" wiążącym się z nakłuciem opony twardej i może utrzymywać się do tygodnia czasu od zabiegu. 

Jeżeli czeka Cię zabieg operacyjny ze znieczuleniem podpajęczynówkowym, przeczytaj ten artykuł, aby dowiedzieć się, jak zmniejszyć ryzyko bólu głowy po operacji oraz w jaki sposób można złagodzić te dolegliwości domowymi sposobami. W tekście podajemy również informacje, w jakich okolicznościach należy zgłosić się na konsultację do lekarza, lub zasięgnąć pilnej pomocy medycznej.