Syndaktylia palców (palcozrost) jest jedną z najczęściej występujących anomalii wrodzonych w obrębie stopy. Syndaktylia polega na nieprawidłowym połączeniu dwóch lub więcej przyległych palców, charakteruje ją zmienny stopień zespolenia skóry, tkanek miękkich i/lub kości paliczków sąsiednich palców. Operacja rozdzielenia palców u stóp pozwala na poprawę wyglądu stopy, a także umożliwia zwiększenie zakresu ruchu podczas poruszania palcami.  

Brachymetatarsia to wrodzone skrócenie kości śródstopia, które może dotyczyć dowolnej kości śródstopia, choć najczęściej obserwowana jest w obrębie czwartego promienia stopy.  Brachymetatarsia może występować w jednej stopie lub obustronnie. Pacjenci zgłaszają się do lekarza ortopedy nie tylko z powodów kosmetycznych (wyraźnie krótszy palec u nogi względem pozostałych), ale także z powodu dolegliwości bólowych przodostopia (metatarsalgii).  

Operacja wydłużenia palca u stopy (precyzyjniej kości śródstopia) może poprawić nie tylko wygląd, ale także pozytywnie wpłynąć na przetaczenie stopy podczas chodu. Spodziewanym efektem zabiegu jest złagodzenie bólu stopy podczas codziennego funkcjonowania i uprawiania sportu. 

W poniższym tekście zawarliśmy najczęstsze przyczyny bólu dużego palca u stopy. Dowiedz się, jakie schorzenia mogą być przyczyną dolegliwości oraz do jakiego lekarza warto się zgłosić celem uzyskania ostatecznej diagnozy i planu leczenia. 

Termin „opadająca stopa” odnosi się do stanu, w którym nie jest możliwe pełne czynne zgięcie grzbietowe stopy z powodu niedowładu lub porażenia mięśni grupy przedniej podudzia. Widoczne opadanie stopy podczas chodzenia prowadzi do kompensacji ruchowych, które wpływają negatywnie na wzorzec chodu i jakość życia. Przyczynę stopy opadającej stanowi uszkodzenie obwodowych włókien nerwowych zaopatrujących grupę mięśni zginających grzbietowo stopę. Najczęściej dochodzi do urazu nerwu strzałkowego lub ucisku korzenia rdzeniowego w przebiegu rwy kulszowej. Opadająca stopa może stanowić również powikłanie patologii zlokalizowanych w centralnym układzie nerwowym. Leczenie uzależnione jest od poziomu i stopnia uszkodzenia włókien nerwowych. W przypadku braku nadziei na powrót funkcji nerwu rozważa się wykonanie zabiegu operacyjnego polegającego na transferze określonych ścięgien mięśni.

Najczęstszą przyczyną bólu pięty jest zapalenie rozcięgna podeszwowego. Rozcięgno podeszwowe, zwane również rozcięgnem piętowym, zbudowane jest z tkanki łącznej włóknistej i jego głównym zadaniem jest bierna stabilizacja łuku podłużnego stopy. Rozcięgno przyczepia się na dolnej części guza kości piętowej, biegnie podeszwą stopy i kończy się na paliczkach bliższych wszystkich palców stopy. Podczas każdego kroku łuk podłużny obniża się, a rozcięgno podeszwowe ulega napięciu, uczestnicząc w amortyzacji obciążeń. Rozcięgno jako część taśmy powięziowej jest odpowiedzialne także za przeniesienie siły ze ścięgna Achillesa na przodostopie w momencie uniesienia pięty i wybicia z palucha.

Skręcenia należą do najczęstszych urazów stawu skokowego. Uszkodzeniu ulega aparat torebkowo-więzadłowy stawu, a w większości przypadków dochodzi również do towarzyszących uszkodzeń w obrębie chrząstki stawowej, ścięgien mięśni czy do złamań kostek. Najczęściej uszkodzenia te są na tyle nieduże, że podlegają samoistnemu wygojeniu.

Skręcenia stawu skokowego często zdarzają się u sportowców uprawiających dyscypliny takie jak: koszykówka, siatkówka, piłka nożna czy gimnastyka. Uraz kostki może także wystąpić podczas zwykłego spaceru w wyniku złego postawienia stopy na nierównym podłożu. W przypadku nawet niegroźnie wyglądającego skręcenia stawu skokowego warto zadbać o właściwą diagnostykę oraz leczenie, ponieważ nierozpoznanie niektórych uszkodzeń jak i brak odpowiedniego postępowania może skutkować powikłaniami w przyszłości - głównie w postaci rozwoju niestabilności stawu skokowego i tzw. nawykowego skręcania stawu skokowego, a ostatecznie może doprowadzić do przyspieszonych zmian zwyrodnieniowych lub martwicy kostno-chrzęstnej stawu skokowego.